با شروع جنگ اکراین غله گرون شد و به تبع اون مرغ و گوشت.
توی کشور ما خاک به اندازه کافی هست. نیروی انسانی برای کاشت به اندازه کافی هست فقط مشکل آبه.
وزارت نیرو همه رودخانه ها و روان آب ها را برای تامین آب و برق شهرها لازم داره و اداره منابع طبیعی اجازه دست اندازی به زمین های موات را نمی ده.
زمین موات زمینی است که سابقه کشت و زرع در اون نباشه.
با قانون ملی شدن آب و قانون منابع طبیعی اجازه استفاده از منابع خدادادی از مردم ایران سلب شد. یعنی برداشت مجلس این بود که دیگه هیچ کس حق نداره چاهی حفر کنه و زمینی را کشت و زرع کنه.
این دو تا قانون ۱۰۰ سال پیش تصویب شدن.
با این دو تا قانون منابع در دسترس ثابت فرض می شه.
در این صد سال اگه رشد جمعیت را دو درصد فرض کنیم جمعیت ایران دویست درصد افزایش یافته. یعنی با منابع ثابت (عرضه ثابت) تقاضا حداقل دو برابر شده. یعنی داریم برای تصاحب منابع ثابت با هم رقابت می کنیم.
راه حل:
تنها مشکل موجود آبه.
دو طرف ایران را آب فرا گرفته.
آبش شوره ولی همون طور که با تکنولوژی پیشرفته توانستیم توربین های عظیم برای تولید برق ایجاد کنیم ، سخت نیست که با شرکت های دانش بنیان با آزمون و خطا راهی برای شیرین کردن آب پیدا کنیم.
پس در حال حاضر فقط مشکل قانونی است.
یعنی اگه دولت و مجلس مجاب بشن که مقداری از زمین هایی که به موجب قانون منابع طبیعی قرق کردن را به مردم واگذار کنن. (اگه سختشونه اجازه ۹۹ ساله ببندن) و اجازه برداشت آب از دریای عمان را بدن. و زمین های دشت کویر و دشت لوت را اجاره بدن و اجازه بدن زندگی دوباره به نصف ایران برگرده. شاید هم تمام ایران.
یه لوله آب شور مستقیم از دریای عمان به وسط کویر. یه کارخونه بزرگ برای تصفیه آب و زمین های گسترده جهت کشت. (رویای شیرینیه)
بعدا نوشت:
یعنی مجلس قانونی تصویب کنه که به دولت اجازه بده زمین های بایر را به مردم واگذار کنه (بفروشه یا اجاره ۹۹ ساله بده) از اون طرف به شرکت های تصفیه آب اجازه بده آب دریای عمان را تصفیه کنند و منتقل کنند به زمین های زراعی. مسلما مسافت مهمه پس از جنوب کشور مزارع کشت و صنعت ایجاد می شه و کم کم جمعیتی که به دلیل خشکسالی مجبور به مهاجرت به استان های شمالی شده بود را به شهرهای خودشون برمی گرداند. و کم کم خانواده هایی که جوان بیکار دارند. یا خانواده های جوان که با قانون جوانی جمعیت یه زمین برای کشت دریافت می کنند. و یا لیسانسه های کشاورزی مجوز تاسیس مزارع کشت و صنعت می گیرند. نیاز کشور به غلات توی خود کشور تامین می شه.
من واقعا نمی دونم شیرین کردن آب چقدر هزینه داره و یا انتقال آب دریای عمان چقدر هزینه بره ولی مطمئنم از هزینه واردات بیشتر نیست.
ایده هات خیلی ساده و خوب هستند.
عالی
درسته که ظاهر طرح آرمانگرایانه و دور از ذهن بنظر میاد. اما اون حس " ما میتوانیم" متن، قطعا اینده روشنی داره
آفرین و بارک الله!!!