تر سالی

پارسال (۱۴۰۱) اولین نشونه تر سالی را دیدیم. چند جا سیل اومد.

خدا داره بارون رحمتش را برای ما می فرسته حالا مونده که ما چه جوری از این رحمت استفاده کنیم.

خشک سالی چند سال اخیر باعث شده زمین توانایی اش را برای جذب آب از دست بده ، به هم کوبیده و فشرده شده. 

راه حل:

چند سال پیش زمین کناری مون را داشتن می ساختن یه سوراخ کوچیک با عمق زیاد توش کندن برای تشخیص ساختار خاک. حدود یکی دو ساعت طول کشید (آخه صدای دستگاهش خیلی بلند بود برای همین زمان شروع و پایان کار دستگاه را می شد شنید)  بنابراین پیشنهاد من اینه که توی مناطقی از شهر که آب جمع می شه و تجربه سال های پیش مشخصه کجا آبگرفتی دارند سوراخ های عمیق با قطر کم کنده بشه تا آب راحت تر بتونه به سفره های زیر زمینی بره و برای اینکه این حفره ها با زباله و خاک پر نشه می شه با سنگ ریزه های درشت پر بشه. اینطوری فقط آب از لابه لاشون رد می شه. و به جای اینکه علاج واقعه بعدش بکنن. وقتی که گل و لای خونه مردم را برداشت دستگاه پمپ آب بیارن و آب را بکشن بیرون از همین الان طرح های جهادی برای ایمن سازی شهرها در مقابل سیل شروع بشه. آموزش به مردم که در صورت وقوع سیل چی کار کنند شروع بشه. مردم کیسه های شن یا خاک کنار در ورودی شون داشته باشن که در صورت شروع سیل جلوی در خونه را بگیرن نه اینکه در را باز کنن و آب گل آلود وارد خونه شون بشه. برای ورود و خروج از نردبون استفاده کنند. الان وقت آماده کردن مردمه. یه ماهه دیگه دوره. 

بعدا نوشت:

تازه فهمیدم که چیزی به اسم آبخوانداری وجود داره که یه علمه برای هدایت آب به زیر زمین و پر کردن سفره های زیر زمینی. از طرفط از پیشنهاد بچه گانه حفر چاه خنده ام گرفت از طرف دیگه دیدم دیگرانی هم هستند که دغدغه من را دارند و راه حل های بهتری پیشنهاد دادن. 

به جای اینکه به بچه روستایی سینوس و کوسینوس یاد بدید که به درد امروز و فرداش نخوره. می شه آبخیزداری و آبخوان داری بهش یاد داد تا آینده شغلی پدرانش و خودش را تضمین کنیم‌. بس کنید درست کردن لیسانسه های بیکار را. دیپلمه های کاربلد به درد امروز و فردامون می خورن.