یکی از دغدغه های کشاورزان و باغدارانی که از آب چاه استفاده می کنن پایین رفتن سطح آب های زیر زمینی است. دغدغه دیگه سیله. آبی که مهار نشده و زمان برداشت محصول می یاد و همه چیز را به باد می ده.
به عنوان راه حل جهاد کشاورزی ایجاد سدهای خاکی کوچک که جلوی هدر رفتن آب های فصلی را می گیره پیشنهاد داده ولی چون پول نداره خودش نمی تونه اجراشون کنه پس از نیروهای جهادی استفاده می کنن که مقطعی و کوتاه مدته. و تعداد محدودی سدهایی که لازمه را می سازن ولی نه برای نگهداریش بودجه کافی دارند و نه می تونن صد درصد سدهای مور نیاز را بسازن.
برای ایجاد یه جهاد در این زمینه راه حل اینه که کار را به دست مردم بسپارن. به این صورت که جهاد کشاورزی پروژه هایی تعریف کنه و توی سایتش بارگزاری کنه. اینطوری مردم مطلع می شن که کجاها نیاز به سد خاکی هست. و این مجوزی می شه برای هر فردی که دلش برای طبیعت می سوزه یا منفعتی از بالا رفتن سطح آب داره مثلا توی اون منطقه چاه داره. و با پیامک بهشون اعلام بشه که اگه بخواهید می تونید توی این کار به صورت مجانی کمک کنید. چون مجوز چاه را اداره آب می ده می تونه با بررسی ماهواره ای مشخص کنه کجاها هرز آب بیشتره و زدن سد خاکی به صرفه است را توی نقشه مشخص و به اطلاع عموم برسونه. پس اداره آب منطقه ای می تونه متولی این موضوع بشه. در هر حال هر کسی مسئول این قضیه بشه وظیفه اش نظارت و ارزیابی است و خودش کار اجرائی انجام نمی ده. اصولا دولت کارش نظارته و اجرا را باید به دست مردم بسپاره. می تونه برای تشویق مردم به اینکار اولویت ایجاد کنه یعنی کسی که این تعداد سد زد و آبخوانداری اش را انجام داد(زه کشی زمین برای نفوذ آب به داخل سفره های زیر زمینی) اولویت داره برای تمدید پروانه بهره برداری از چاه یا گرفتن مجوز جدید. مسلما ایجاد سد خاکی هیچ مالکیتی نسبت به اون زمین برای فرد ایجاد نمی کنه و صرفا یک فعالیت عام المنفعه و مجانیست.
متاسفانه ایجاد سدهای کوچکی که آب داخلشون جمع می شن ممکنه شبیه تله عمل کنه و بدون سوء نیت باعث بشه حیواناتی که برای رفع تشنگی وارد سد های خاکی می شن گیر می افتن و نتونن بیان بیرون. پس توجه به آبخوانداری باعث می شه آب وارد زمین بشه و روی سطح نمونه که باعث تبخیر و هدر رفت آب بشه.
آینده ایران از نظر کنترل سیل در دوره ی تر سالی که هر آن ممکنه میزان زیادی آب از آسمون بیاد منوط به کمک گرفتن از مردم برای هدایت آب های جاری به زیر زمین برای ذخیره آن است. ده ساله دیگه که دوباره خشک سالی شروع شد اونوقت به چه کنم چه کنم می افتید ها...
از من گفتن بود.
پارسال (۱۴۰۱) اولین نشونه تر سالی را دیدیم. چند جا سیل اومد.
خدا داره بارون رحمتش را برای ما می فرسته حالا مونده که ما چه جوری از این رحمت استفاده کنیم.
خشک سالی چند سال اخیر باعث شده زمین توانایی اش را برای جذب آب از دست بده ، به هم کوبیده و فشرده شده.
راه حل:
چند سال پیش زمین کناری مون را داشتن می ساختن یه سوراخ کوچیک با عمق زیاد توش کندن برای تشخیص ساختار خاک. حدود یکی دو ساعت طول کشید (آخه صدای دستگاهش خیلی بلند بود برای همین زمان شروع و پایان کار دستگاه را می شد شنید) بنابراین پیشنهاد من اینه که توی مناطقی از شهر که آب جمع می شه و تجربه سال های پیش مشخصه کجا آبگرفتی دارند سوراخ های عمیق با قطر کم کنده بشه تا آب راحت تر بتونه به سفره های زیر زمینی بره و برای اینکه این حفره ها با زباله و خاک پر نشه می شه با سنگ ریزه های درشت پر بشه. اینطوری فقط آب از لابه لاشون رد می شه. و به جای اینکه علاج واقعه بعدش بکنن. وقتی که گل و لای خونه مردم را برداشت دستگاه پمپ آب بیارن و آب را بکشن بیرون از همین الان طرح های جهادی برای ایمن سازی شهرها در مقابل سیل شروع بشه. آموزش به مردم که در صورت وقوع سیل چی کار کنند شروع بشه. مردم کیسه های شن یا خاک کنار در ورودی شون داشته باشن که در صورت شروع سیل جلوی در خونه را بگیرن نه اینکه در را باز کنن و آب گل آلود وارد خونه شون بشه. برای ورود و خروج از نردبون استفاده کنند. الان وقت آماده کردن مردمه. یه ماهه دیگه دوره.
بعدا نوشت:
تازه فهمیدم که چیزی به اسم آبخوانداری وجود داره که یه علمه برای هدایت آب به زیر زمین و پر کردن سفره های زیر زمینی. از طرفط از پیشنهاد بچه گانه حفر چاه خنده ام گرفت از طرف دیگه دیدم دیگرانی هم هستند که دغدغه من را دارند و راه حل های بهتری پیشنهاد دادن.
به جای اینکه به بچه روستایی سینوس و کوسینوس یاد بدید که به درد امروز و فرداش نخوره. می شه آبخیزداری و آبخوان داری بهش یاد داد تا آینده شغلی پدرانش و خودش را تضمین کنیم. بس کنید درست کردن لیسانسه های بیکار را. دیپلمه های کاربلد به درد امروز و فردامون می خورن.